A cuppa (Nwadara) tea?

Toen we enkele weken geleden te maken kregen met een postpartumbloeding, wisten we niet wie die vrouw was – afgezien van haar naam. Toen ze ongeveer twee weken geleden langskwam voor een check-up bij de gynaecoloog, kwamen we echter te weten dat ze een van de vrouwen was van de eigenaar van Nwadara Tea Estate. Wat een toeval, want die theeplantage wilden we maar wat graag bezoeken! Samen met zuster Electa, de hoofdvroedvrouw, planden we dan ook een uitstapje, afgelopen zaterdag 29 maart 2014.

We vertrokken ’s ochtends vroeg, samen met 8 kloosterzusters, de twee geneeskunde-studenten Diede en Laura en verpleegkunde-studenten Katrien en Marlies. De rit duurde zo’n 3 uur over niet al te goede wegen, tot voorbij Ndop. Daar aangekomen, kregen we eerst een rondleiding doorheen de fabriek. We werden ingeleid in het proces van thee maken, vanaf het groene blad tot de theezakjes die we allemaal kennen. Het is moeilijk te beschrijven hoe dit was, aangezien er op de foto’s vooral veel fabriek te zien is en geuren niet kunnen worden doorgegeven via de computer. Maar serieus, het rook er hemels! Deze theefabriek was de hemel op aarde, zeker voor theeliefhebber Louisa!

De rondleiding werd verdergezet tussen het groen, waar we werden ingelicht over hoe thee wordt geplant. In Ndawara kiezen ze ervoor thee te planten met stekjes in plaats van met zaad, aangezien ze zo sneller kunnen oogsten. Theebladeren, zover het oog kon reiken, best mooi om te zien! We mochten zelfs in de theeplanten kruipen voor een heuse photo shoot, wat veel herinneringen en leuke plaatjes opleverde!

Tot slot gingen we nog langs het huis van de eigenaar (een heus kasteel, met eigen moskee!) naar de dieren die op hun landgoed werden gehouden. Pauwen, struisvogels, 6 meter lange slangen en aapjes, een heuse zoo op zich! Er waren zelfs plannen om binnenkort krokodillen te houden! Dit allemaal voor verkoop weliswaar, exotisch vlees levert in Kameroen immers eveneens een aardige duit op! We sloten de dag af al knuffelend met een eigenaardig soort huisdier: een chimpansee! Wij namen alle drie de kans te knuffelen met dit harige dier, al waren studenten Laura en Katrien er niet erg happig om. Super schattig, al hing er een luchtje aan! Na alweer een lange terugrit (met heel wat gratis thee op zak!), maakten we er allemaal een (relatief) vroege avond van. We hadden die week immers al veel gereisd en geloof het of niet, dat maakt een mens moe!

Intussen hebben Diede en Laura Njinikom spijtig genoeg verlaten, waardoor we afscheid moesten nemen van onze nieuwe vrienden! Enkele nieuwe Nederlandse studenten hebben hun slaapkamer wel al ingenomen, al hebben we nog niet al te goed kennis kunnen maken door onze stage! Daarenboven ontvingen we onze collega’s uit Shisong op zaterdag en zondag 5 en 6 april, dus daarover zullen we ook nog ’t een en ’t ander laten weten! Jullie horen het wel!

Tot hoors!

Rosa, Marie & Louisa

PS: Willen jullie graag nog iets meer weten over het leven en werken hier? Laat gerust weten, verzoekjes via facebook, per mail of als commentaar hieronder steeds welkom!

Yaoundé, het Brussel van Cameroon

Omdat we na 6 weken van stagelopen toch wat meer van Kameroen wilden zien – maar vooral omdat Rosa’s visa verlengd diende te worden – zijn we op zondag 23 maart 2014 samen met verpleegkunde-studenten Katrien en Marlies naar Yaoundé gereisd. Yaoundé is de hoofdstad van Kameroen en ligt enkele honderden kilometers verwijderd van Njinikom. Om die reden werden we al om 6 uur ’s morgens opgepikt door driver Richard, die ons naar de busmaatschappij Amour Mezam in Bamenda bracht. Daar zouden we een VIP bus nemen richting de hoofdstad, al was het lang niet zo fancy als het klinkt. Zoals we jullie al eerder vertelden, zit een auto of bus hier nooit vol. Als we voor deze uren durende reis dus ons eigen zitje wilden, moesten we iets meer betalen – 6000 Fr. in totaal om precies te zijn. Maar ook VIP bussen kennen technische mankementen, zo merkten we al gauw. Vlak voor het instappen bleek dat de bus een lekkende band had en moest deze band uiteraard nog vervangen worden. Het vertrek werd dus iets meer dan een uur uitgesteld. Zo verbaasd waren we ondertussen echter niet meer, we moeten de dingen nemen zoals ze komen hier in Kameroen. Als we al dit allemaal eerder hadden geweten, hadden we wel gerust nog een uurtje langer kunnen slapen! Gelukkige verliep de busreis zelf goed: We hebben er ongeveer 6 uur over gereden, met één tussenstop aan een lokaal marktje en met verbazend goede wegen. Nog een taxi later, waren we rond 16 uur veilig en wel in ons hotel. Eerste indruk van de hoofdstad? Busy, Busy, Busy!

De volgende dag (maandag 24 maart) zouden we met Paul, onze lokale contactpersoon Rosa’s visum regelen. Paul is officier bij de National Security, een vrij hoge piet dus, onze nieuwe vriend! Toen Rosa en Marie samen met hem naar ‘The Delegation of National Security’ gingen, ondervonden ze dit aan de levende lijven: een uniform vol insignes, veel gesaluteer en een speciaal voor Rosa in gang gezette spoedprocedure. Hij liet ons ook weten dat we hem steeds mochten contacteren en dat hij ons graag hielp bij het organiseren van uitstapjes in Yaoundé.

Dankzij hem konden we op dinsdag  25 maart dan ook het Mefou National park bezoeken, een reservaat voor geredde apen, midden in de jungle net buiten Yaoundé.  We zagen allerlei apensoorten, van groot tot klein, al waren de chimpansees en gorilla’s het meest spectaculair. Deze apen leven nog (relatief) in het wild en waren dan ook agressief en protectief. Gelukkig hield een elektrische omheining hen op veilige afstand. 

A once in a life time experience?! Het zien van gorilla’s in hun natuurlijke habitat is dat alvast wel! De dag sloten we af met Paul en onze driver (een collega van hem) in een plaatselijk restaurantje waar Rosa en Marie Ndolé met frietjes van plantan aten, terwijl Louisa genoot van Fufu met heerlijke kip in Afrikaanse saus.

De derde dag, op woensdag 26 maart, werd een rustdagje ingelast: Wat zonnen aan het zwembad, wat werken voor school en een bezoekje aan de ‘Marchée Centrale’ (Ja, Yaoundé ligt in het Franstalige deel van Kameroen, het was dus in het Frans te doen !). Die laatste hadden we echter volledig onderschat : het was er superdruk, de winkeltjes waren op elkaar gepakt en volgepropt met spullen allerhande en wat we het meest zullen onthouden : de opdringerigheid en handtastelijkheid van de Franstalige inwoners. Ons bezoekje heeft dan ook niet erg lang geduurd! Aangezien we die dag Rosa’s visum terug in handen kregen, konden we ook eindelijk nog onze buskaartjes voor de terugreis regelen. Een rustige laatste avond en onze batterijtjes waren weer helemaal opgeladen voor stage!

Intussen zijn we alweer een tijdje terug in Njinikom en kijken we (vrij) positief terug op ons tripje naar de hoofdstad, klaar voor (hopelijk veel) nieuwe bevallingen! Voor al degenen die nog niets hadden gehoord van ons sinds we naar Yaoundé gingen:  alles gaat goed & we zijn weer veilig thuis!

- En ja, veilig is zeer toepasselijk, aangezien we per taxi in Yaoundé wel honderdduizend keer een ‘bijna-auto-ongeluk’ hadden! Hun rijstijl is er zo mogelijk nog erger dan in Douala! Het feit dat we reisden met mensen van de National Security maakte het daar niet beter op, hun filosofie was “We hebben geen tijd te verliezen en wie zal mij nu tegenhouden?”, dit terwijl we spook reden in eenrichting straten en kruispunten omgekeerd overstaken! Zotte toeren dus! –

We verkiezen het gezellige Njinikom toch nog altijd boven de drukke steden van Kameroen!

Ziezo, alweer een blogbericht achter de kiezen. Jullie horen binnenkort nog iets over ons bezoekje aan de Ndawara Tea Estate afgelopen zaterdag, maar dit is voorlopig alles wat we jullie wilden meegeven!

Tot hoors!

Rosa, Marie & Louisa!