Een tocht naar Mount Njinikom!

Afgelopen zondag 9 maart trokken wij, Rosa en Louisa, er samen met geneeskunde-studenten Diede en Laura en verpleegkunde-studente Katrien er op uit. We hadden een wandeltocht gepland naar een nabijgelegen heuveltop, samen met Hans (degene van het feestje, waarover we het eerder al hadden). Sportievelingen als we waren, maakten we ons klaar voor onze eerste ‘dagtocht’: onze rugzak was goed gevuld met regenjas, EHBO-set, zonnecrème, lunchpakket en water. Eerst moesten we nog wel even onze schrik overwinnen van de bikes (motortaxi’s), aangezien die ons naar de voet van de heuvel moesten brengen. Niet alleen omdat het voor ons beide de eerste keer op een motor was, maar ook omdat er hier in Kameroen erg veel ongelukken gebeuren. Het gebrek aan goede wegen, uniforme verkeersregels en de kostprijs van beschermkledij ligt hier aan de oorzaak. Maar als we de berg wilden bezoeken, moesten we deze angst maar even opzij zetten. Zo gezegd, zo gedaan! Basil, onze driver (we zaten immers per twee op een motor), was echter begripvol en paste zijn rijstijl aan. Uiteindelijk konden we er zelfs nog van genieten!

Eenmaal aangekomen aan de voet van de heuvel, kregen we te horen dat we de tocht niet met z’n zessen, maar met z’n negenen zouden aanvatten. Onze taxidrivers vergezelden ons immers graag! Vier mannen om vijf dames te beschermen en te helpen, dat konden we niet afslaan. Het werd een wandeltocht van zo’n twee uur naar de top – of beter gezegd het plateau. We passeerden traditionele Kameroense hutjes, prachtige vergezichten en enkele grotten. Avonturiers als we waren, klommen we zelfs in de grotten, waar we vleermuizen en spinnen konden ontmoeten. Het laatste eindje was letterlijk een beklimming, want er was niet echt een duidelijk pad naar de top. Living on the edge, letterlijk! Eenmaal boven was het dit allemaal waard! Wat een uitzicht hadden we, wat een landschap! Nogmaals hebben we de pracht en praal van het Kameroense landschap mogen aanschouwen! We moesten echter op tijd aan de afdaling beginnen, voordat het zou beginnen regenen. Onze gidsen besloten een kortere weg te kiezen, een gevaarlijkere weg naar beneden. We klommen letterlijk van de rotsen naar beneden, iets wat Louisa toch maar eng vond. Met wat aanmoediging van de andere meisjes en hulp van de gidsen, slaagde ook zij erin aan de afdaling te beginnen. Iedereen raakte heelhuids beneden, het begon nog niet eens te regenen.

Een (koude) douche, een lekkere maaltijd en onze voetjes omhoog, zo sloten we onze avontuurlijke dag af.  Marie en Marlies, die moesten werken en niet mee konden, mochten onze verhalen aanhoren. Zij plannen binnenkort ook een tripje naar Boyo hill, of zoals wij het noemen: Mount Njinikom. Een goede oefening voor Mount Cameroon, al zijn we nog niet zeker of we die beklimming aan zullen kunnen!

PS: Het zijn ietwat onflatterende foto's, maar wat wil je met zo'n bergwandeling? Zo kunnen jullie je alvast een idee vormen van hoe het was: erg warm, zweterig en afmattend! 

Groetjes!

Rosa & Louisa