Op zondag 16 februari hadden we na 6 stagedagen
eindelijk een welverdiende vrije zondag. Wat we toen nog niet wisten, is dat we
deze dag het hardst tot nog toe zouden werken. Onze Amerikaanse huisgenoten,
Dokter Michael en zijn vrouw Reniel (fonetisch dan, want we weten de
schrijfwijze niet! Oeps!), vroegen
ons mee naar het weeshuis. Daar hadden ze een heuse kuisvoormiddag op poten
gezet, aangezien er bij reeds 2 kindjes een besmettelijke schimmelinfectie was
vastgesteld. Kindervrienden als we zijn, konden we dit niet afslaan.
Gewapend met wegwerp handschoenen en plastieken
schorten, trokken we naar het weeshuis. Voorbereid op wat zou komen, waren we
echter helemaal niet. De kinderen zagen er zo onverzorgd uit en stonken uren in
de wind. De slaapkamers roken ook niet bepaald fris. Een kuisbeurt met javel
was dus hard nodig! De bedden, matrasjes, kasten, stoelen, tot zelfs de muren
en de vloer kregen er van langs. We vochten tegen de vele spinnen, een gekko en
wat wel duizend kakkerlakken leken. Ze hebben nog nooit zoveel gillende meisjes
in Kameroen gehad! J
Na afloop besloten we de baby’s en kleuters een
bad te geven en ze een verse luier en frisse kleren aan te trekken. Een heel
verschil met daarvoor, maar eerder dweilen met de kraan open. Nog flesje geven,
wat knuffelen en spelen en dan was het tijd voor ons om te gaan. Overweldigd
door de indrukken, maar met een voldaan gevoel gingen we verder met onze luie
zondag.
We zullen er de komende weken nog wel geregeld langsgaan en erop
toezien dat er wel degelijk goed voor deze kinderen gezorgd wordt. Jullie horen
het nog wel!
No comments:
Post a Comment